در جواب دخترم كه پرسيد: چرا مرا به دنيا آوردي؟

در جواب ِ دخترم كه پرسيد: چرا مرا به دنيا آوردي؟
زيرا سال‌هاي جنگ بود
و من نيازمند ِ عشق بودم
براي چشيدن ِطعم آرامش.

زيرا بالاي سي سال داشتم
و مي ترسيدم از پژمردن
پيش از شكفتن و غنچه دادن.

زيرا طلاق واژه اي ست
تنها براي مرد و زن
نه براي مادر و فرزند.
زيرا تو هرگز نمي‌تواني بگويي:
مادر ِ سابق ِ من
حتي وقتي جنازه‌ام را تشييع مي كني.
و هيج چيز، هيچ چيز در اين دنيا نمي تواند
ميان ِ مادر و فرزند جدايي افكند
نفرت يا مرگ حتي.

و تو بيزاري از من
زيرا تو را به دنيا آورد ه ام
تنها به خاطر ِ ترسم از تنها ماندن
و هرگز مرا نخواهي بخشيد
تا زماني كه خود فرزندي به دنيا آوري
ناتوان از تاب آوردن ِ خاكستر ِ سوزان ِ
روياهاو آرزوهاي دور و درازت ....